ANNEME MEKTUP
ANNEME MEKTUP
Ben bu gurbete ile düştüm düşeli,
Her gün biraz daha süzülmekteyim.
Her gece, içinde mermer döşeli,
Bir soğuk yatakta büzülmekteyim.
Böylece bir lâhza kaldığım zaman,
Geceyi koynuma aldığım zaman,
Gözlerim kapanıp daldığım zaman,
Yeniden yollara düzülmekteyim.
Son günüm yaklaştı görünesiye,
Kalmadı bir adım yol ileriye;
Yüzünü görmeden ölürsem diye,
Üzülmekteyim ben, üzülmekteyim.
Necip Fazıl Kısakürek
Çocukluğumda ben okuldayken ya Anneme birşey olursa endişeleriyle geçti. Eve yaklaştığımda kapıda bir kalabalık varsa yüreğim sıkışırdı, yoksa!... diyerek. Her kapı vurulduğunda, daha sonraları her telefon çaldığında acaba acı bir haber mi var hastaneden kaygısı ile yürek çırpınışları ile geçti. Sonraları bu endişelere Babam da eklendi. Ve işyerime gelen bir telefonla düştüm yollara ve kaybettim Babamı bir trafik kazasının ardından, çıkamadığı yoğun bakımda...
Bu şiirleri tüm anne-babasını özleyenlerle paylaşmak istedim. Henüz kaybetmedikse, onları çok sevdiğimizi söylememize vesile olsun, hatırlatsın istedim. Unutmayalım onlar akşam güneşi ve akşam güneşi cabuk batar arkadaşlar.
Benim Babam
Bu adam benim babam
Sekiz köse kasketiyle
Omuzunda sekosuyla hey!
Cebinde yok parasi Bafra'dir cigarasi
Yüregindedir yarasi
Alti çocuk büyütmüs
Bir isçi maasiyla
Bu adam benim babam hey!
Aglama benim babam
Aglama naçar babam
Kara gün geçer babam hey!
Bir kapiyi kapayan
Gene açar babam
Aglama benim babam hey!
Aglama mazlum babam
Aglama naçar babam
Kara gün geçer babam hey!
Bir kapiyi kapayan
Gene açar babam
Allah büyük babam hey!
Bu adam benim babam
Derdi daglardan büyük
Çaresiz (biçare) , beli bükük hey!
Bir gün olsun gülmemis
Rahat nedir bilmemis Gözyasini silmemis
Bir lokma ekmek için
Kimseye egilmemis
Bu adam benim babam hey!
Benim babam mert adamdi
Mangal gibi yüregi
Yufka gibi kalbi vardi
Hayatim boyunca o'na özendim
Fedakardi
Bir dikili agaci olmadi belki
Ama kendisi
Onuruyla yasayan koskoca bir çinardi
Üstümdeki kol kanat
Sirtimi yasladigim dag gibiydi
Ben babamin ogluyum
Tepeden tirnaga Anadolu'yum... .
Fatih Kisaparmak
Bu şiiri sevmişimdir daha ilk okuyunca. Benim babam içmese de sigara, başında kasketi, omuzunda sekkosu olmasa da. Benim babam da Anadolu idi. Lapa lapa yağan karlarda, araba bulunmasa da, hasta komşusunu alıp arkasına götüren di hastaneye. Hiç de mühimsemeden, bir bardak su vermişcesine tabii olarak. Hastalandı, geçirdiği felçten zor yürüdü ama yüksünmedi hiç. Dünyada bu kadar dert olur diyerek. Ölüm de, yaşlılık ta çok tabii idi nazarında. Yaşın kemale ermesini güzellik değilde saklanacak bir husus gibi düşünenleri, ölümü ağıza alınmaması gereken nahoş bir konu gibi görenleri hiç anlayamadı Kızı ol sebepten....
posted by akçahan at 1:46 ÖÖ
10 Comments:
Babacığımı kaybedeli tam 10 yıl oldu Semanurcuğum; daha dün gibi...
Ciğerime ateş düşeli tam 10 yıl olmuş...
Hiçbirzaman yeri doldurulamıyacak büyüklerimiz...
İnancım olmasa çoktan kafayı yerdim herhalde...
Ben onu gurbete gitti diye düşünüyorum lakin o geri dönmeyecek bizi yanına aldıracak...
Hepimizin hissettikleri degil mi bu Semanur, yoksa bir kez evinde olumu yasayanlarin mi cani bu kadar derinden aciyor, ozlem bu kadar omuzlarimiza yuk gibi biniyor dersin.
Semanur, şaşırttın beni. yabancı bir blogla karşılaşacağımı umuyordum.
Bu ne duygu yüklü şiirler ve yazılar.
Allah sevdiklerinden ayırmasın...
Şiiri okuyunca çok duygulandım, ağlamak ve ağlamamak arası kalakaldım. Ben de babamı kaybedeli 12 yıl oldu ve onu çok özlüyorum.Üstelik ölümünden çok kısa süre önce , son konuşmamızda bana yüreğini açmıştı ve beni çok sevdiğini söylemişti ama ben ona söyleyemedim ve bu içimde hep bir acıdır.Daha zamanı var sanmıştım oysa zamanını doldurmuştu babacım...
Allah sevdiklerimizden ayırmasın. Sevdiğini kaybeden anlar..
Sevgiler,
Sevgili Semanur,
Sabah okudum, ancak okadar duygulandım ki, sonra yazarım dedim. Mutfakta hem yemek koydum, hem ağladım. Her ölüm için erken denir, ben de hem erken, hemde çok ani kaybettim babamı. 8 yıl oldu, ben onu, kucağını,dertleşmelerimizi
balığa çıkmamızı, bütün bir yazı onunla geçirmeyi çook özlüyorum.
Rüyalarımda gördüğüm de, mutlu ve rahat olduğunu hissediyor, birazcık teselli oluyorum. Allah cümlemize yavrularımızın acısını
göstermesin.Herkese sağlıklı ve mutlu uzun ömür nasibetsin.
Kaybettiğimiz sevdiceklerimiz nur içinde yatsın.
Öptüm, sevgiyle kal:)))
Aynı hislerle yazmıştım ama, sizleri hüzünlendirdiğim için üzüldüm... Birgün, sonsuz alemde, en güzel şekilde kavuşmak nasip olsun ve Allah genç ölümü, evlat acısı vermesin diyorum. Sevgiyle ve hoşçakalın.
Canım benim, niçin üzülüyorsun? Sevinç ve mutluluk kadar, acı, keder, hüzün de yaşamımızın bir parçası. Kahkaha ve gözyaşı kardeştir. Hem insanı, insan yapan, olgunlaştıran, acı ve kederdir. Mutluluklarımızı nasıl paylaşıp çoğaltıyorsak, kaderlerimizi de paylaşarak azaltırız. Ben kaybettiklerimi her zaman düşünüyor, hem ağlıyor, hemde onlarla ne güzellikler paylaşmışım, anımsıyor, mutlu da oluyorum. Dün sen bunlara vesile oldun... Onun için üzülme, hassas kız:)))
Öptüm, sevgiyle, sevdiklerinle kal emi...
Çok duygulandım. Endişelerini okurken anladım ki duyduğum endişelerin yürek sıkıntıların tek sahibi ben değilmişim.
Hele yoğun bakım konusu. Ağlattı
beni.
Paylaşımın için teşekkür ediyorum.
Yüreğine sağlık..
Akcahan diyorum cünkü ismen tanismadik. Ben Almanyanin Stuttgart kentinde yasayan Sonia.
Yazdigin siirler ve yazi beni ne kadar hüzünlendirdi bilemezsin. Bizler bu yasa geldigimizde herseyi daha iyi anliyor, görebiliyoruz.
Isterim ki kizim, oglum ve sizlerin cocuklariniz da okusun, bu yazilanlardan bir mana cikarsin. Belki birilerimiz icin cok gec sevdiklerimize seni seviyorum demek. Ama hic olmazsa hayatta olan sevdiklerimizin degerini bilelim. Ay siteni siyaret edeyim derken nerelere daldim. Sevgiler...
Yorum Gönder
<< Home